background

Saturday 5 December 2015

Convocation day

Penat keje pun tak habis lagi, dengan penat naik ktm lagi nasib baik kakpipah tolong hantar kat ktm. Bersusah payah semata taknak bg aku naik teksi, bahaya katanya. Thanyou kak!  Sampai terus jumpa dengan bebudak yg baru balik dari jom heboh. Ehh lama betul tak jumpa si kecik kecik ni. Direct je syima kata aku bulat dan pendek. Haha biadab! Padahal semua org kata aku maintain. Malam tu sebenarnya memang takdek rezeki nak lepak dgn ezaty. Tapi kegigihan dia mintak kereta kat laki dia buat kitorg serba salah nak cancel. Masa sampai kat permaisuri kakak call cakap dia ada kat rumah, dia paksa patah balik. Masa sampai kat ikea, gilaa full. Mmg tak ah nak redah sbb kitorg nak rushing abg kakyana tunggu kat rumah. And last masa sampai q bistro buat masing masing menyerah. Dah lah lapar weh time tu. Kesian dekat ezaty. Tak tau nak cakap mcm mana. Tapi aku harap dgn bermacam dugaan yg kita hadap sama sama, harap kita dapat kekalkan persahabatan yg dah lebih dari sepuluh tahun ni! 

Comel syifa makin besar. Mentang dah lama tak jumpa aku, asyik nak mengada je. Haha cakap pun semua nya dia betul. Tahu lah dah makin petah. Dia yg mengajar org skrg ni. Besar nanti jangan gedik sudah haha!

Penangan balik rumah sampai demam sakit tekak habis. Tak tau lah sebab musim ke atau sbb dah lama tak balik haha. Ibu marah jangan minun nescafe hari hari. Lahai mana lah tahu sbb haritu ibu kata elakkan minum air tin ingat nescafe tin yg takleh. Ni yg three in one pun tak blh ke. Ehh menyesal cerita haha! Lepastu saidah mcm menggalakkan. Dia beli oldtown hazelnut pulak tu. Dia tau kan tu favourite aku mmg aku mintak satu bawak balik lah buat stok haha!  Saidah dia ajak aku keluar, bila aku letih dia marah. Standard ah keluar dgn bukan kaki shoping. Tak pandai nak jalan lelama. "Kau dulu jelajah merata boleh je. Sekarang makin mengada jalan sikit penat!" Kau ajak org tak sihat jalan mmg mengada lah. Dah lumrah org tak sihat mengada nak buat mcm mana kan. 

'Tak sabarnya nak tunggu hari konvo,' saidah.
'Aku tak rasa apa pun weh,' aku.
'Alahh kawan aku best tak mcm kawan kau hahaha.'

Ehh biadab betul. Cili mulut tahulah! Entah lah memang tak rasa eksaited langsung nak konvo. Mungkin sbb busy kot. Mungkin. Masa hari amik jubah tu aku dah rasa macam tak larat nak datang esok. Tapi sbb sekali seumur hidup. Mungkin dia nak cipta kenangan terindah kot. Dia nak suruh ingat sampai bebila haha! Dah lah spoil mood tetiba kena jadi wakil kejadah apa entah. Aku dah cakap dgn bebudak ni, buat bodoh. Pastu koyah cakap "dia nampak kita pandai sangat". Si kecik kecik ni memang tau haha rasa nak ketuk je. Hmm sorry lah kalau ada terbuat muka or what. Sebab aku cepat menyampah dengan org. Aku bukan lupa, tak. Tapi kenapa korg yg beralih arah? Aku rasa semua org dah move on, aku je mcm org bodoh sorg sorg berharap benda paling bodoh. Sbb aku letak nilai persahabatan melebihi segala galanya. Tapi tak sangka aku yg syok sendiri. Aku tak pernah lupa korg. Korg yg selalu tolong aku. Yang selalu ada dgn aku masa aku susah. Masa aku sakit korg yg selalu cakap 'kau kena kuat, kitorg selalu ada utk kau.' Tapi kenapa sekarang aku tak nampak apa apa. Kenapa semua org dah lain? Kenapa korg bagi harapan dulu? Sbb aku tau korang ada masa aku susah. Tu sbb masa aku senang macam mana pun aku still dgn korg. Mana mana pegi pun korg selalu aku utama kan. Mana ada aku lepak dgn geng aku. Selalu aku lepak dgn korg je. Sampai kadang ada org tanya 'kau kelas mana?' Aku tak pernah kisah. Sbb korg banyak tolong aku. Tapi sayang, sekarang semua org dah lupa janji yg pernah korg cakap dulu. 

"Kalau nak tau dia betul betul kawan, bukan susah senang masa belajar je. Tapi susah senang masa dah habis belajar jugak."

Terima kasih kepada yg tak pernah berubah. Aku tak pernah lupa jasa jasa korg. 

Convocation sepatutnya hari yg aku nanti nantikan. Setelah bermacam dugaan yg aku tempuh, akhirnya tamat tiga tahun aku. Tapi tak tau kenapa rasa hambar. Okay first thankyou dekat ibu papa. Yang banyak bersusah payah dari awal. Gigih setiap minggu ulang alik hantar ke hostel. Selalu sediakan makanan yg tak pernah tak cukup. Yg setiap kali praktikal bersusah payah hantar walaupun jauh. Second, kakak. Satu satunya kakak yg bertanggungjawab pilih tempat mana yg adik dia akan sambung belajar. Dari ika fyka dulu, sampai aku dgn saidah. Thankyou kak walaupun selalu gadoh haha! Sampai masa aku salahkan dia dia cakap 'masa aku lain, masa kau lain. dah lepas ni jangan tanya apa apa dah dekat aku!' Family yg gigih datang walaupun masing masing keje. Korg punya support dari awal tak pernah kurang.  Thankyou. Third, kawan kawan. Yang banyak tolong. Yang sanggup harungi susah senang sesama. Yang masam muka. Yang cakap belakang. Yang buat cerita. Yang mendorong ke arah kebaikan. Yang mendorong ke arah kejahatan. Yang selalu bagi support masa aku sakit. Yang sama sama kena marah datang lambat. Yang sama sama ponteng kelas. Yang sama sama ponteng praktikal. Yang sama sama gigih naik u10 sbb kena tinggal bas. Tanpa korg tak lengkap tiga tahun aku kat sini. And last, lecturer and clinical instractor. Mungkin CI lebih kenal perangai aku berbanding lecturer haha. Okay thankyou dekat semua lecturer yang banyak bg tunjuk ajar. Yang banyak tolong utk luluskan. Thankyou jugak dekat CI yg banyak sangat sangat tolong kitorg. Sebenarnya CI yg paling berjasa sbb dia yg sanggup hadap kita dekat real life. Tanggung semua kesalahan kita masa praktikal. Madam mai, miss sarah, madam khaty, sir lah, sir sheikh, madam hazrima, madam hasanah, sir ibrahim, madam ina, sir haji. Okay semualah. Yang banyak membantu mahupun yang banyak menjatuhkan. Thankyou! Tanpa korg aku tak rasa susah nya alam praktikal. Sekarang ni kalau tanya lecturer mana yg aku nak jumpa. Jawapan aku dua org. Sir khuzair. Sir Azli.

Tiga tahun aku bersusah payah perah otak. Tiga tahun yang bagi aku sangat enjoy sbb dapat kawan yg suka berhuha. Tiga tahun korg ajar aku mcm mana erti kehidupan. Tiga tahun korg selalu ingatkan aku pasal solat. Tiga tahun yg aku rasa sangat berbaloi. Tanpa tiga tahun aku takkan dapat sijil dip in MA and lesen MA. Thankyou guys! Thankyou dekat org yg gigih nak settle kan lesen aku walaupun jauh.Thanks nurul nadzirah. Dia yg selalu check kan email bless dah email ke belum. Masa dah dapat tu terus dia msg ' saada lesen dah blh collect. Kalau saada nak ajak nad pun blh sbb nad tau jalan.' Dia offer mcm takde apa apa je. Terima kasih tolong settle kan lesen kita, syasya and linda. And terima kasih sanggup hantar ai sampai bandar ensktek. Sayang dunia akhirat. Terima kasih sbb tak pernah berkira jadi driver kitorg selama ni. Harapnya nad dgn syasya tak lupa kita sama sama susah masa keje dulu. Sama sama kena kutuk haha. Sama sama kenakan org. Sama sama buli ..... Sama sama jatuh bangun semua. And ayat nad dgn ayat aku sama. "Kita berenti bermaruah sbb kita yg tarik diri. Diorg diberhentikan lagi teruk." Hahaha betul betul betul.

Okay dekat sni dah dua kali org tanya kenapa keje jauh jauh. Ya ampun diorg tak tau ke aku macam nak mati cari keje yg stabil kat sana! First abg kedai sebelah.

'Asal mana dik?' 
'Cheras.'
'Jauh nya cari keje. Kenapa dtg sini? Dekat sana belambak keje.'

Second pakcik bank depan.

'Awak asal mana dik?'
'Cheras.'
'Huk alohhh engkau ni dik. Semua org sini pegi cari keje kat sana. Kau datang sini buat apa?'

Biar lah, lagipun niat aku mmg nak jauh pun haha! Nak lari dgn perangai perangai manusia zaman sekarang. Nanti rindu aku baliklah! Bukan senang nak dapat majikan yang baik hati tiap minggu belanja makan. Haha! Bukan senang nak dapat kawan annoying tapi baik hati. Kakpipah kuat membebel. Nana kaki buli. Ira kaki cari pasal. Haha sampai haritu doktor kata "Kalau boleh jangan bg kak ira duduk sekali dgn saada. Budak berdua tu suka bergaduh depan patient." Wei mana tak nya. Ada ke patut dia nasihat aku 'saada sebenarnya ubat ni tak kisah bg selepas ke sebelun makan.' Jimbit kauu haha skrg ni aku ke kau yg ada basic medic? Hah ambikkkk! Hahaha Dia suka acah acah doktor tak bertauliah. Haritu nana cakap 'nasib lah aku kenal kau, kalau tak dah lama aku sentap dgn ayat kau.' Haha sape suruh cari pasalll! 



Thankyou sbb sentiasa bg support sepanjang tiga tahun



Okay thankyou dekat budak tudung hijau yg ada dgn aku dari sem satu sampai last sem. Budak ni lah yg ajar aku makan nasi dua puluh empat jam. Dia lah yg ajar kalau lapar sebelum tidur buat megi and dia lah yg sanggup share tidur sekatil walaupun katil single.


Syima kata gambar ni sweet mcm husband and wife. Aku dah pelik dgn syima ni. Kau jangan macam macam gilaa! Haha


Outdoor convocation


Terima kasih sbb tak pernah berubah and aku harap sampai bila bila korg takkan berubah.


Roomate aaii. Waniii rindu ya amat! Walaupun lain course tapi kitorg rapat. Selalu belajar sama sama. Banyak share cerita dgn dia. Walaupun dia kalau cakap takdek filter. Haha!


Twins ai. Terima kasih bagi pinjam kawan kau. Terima kasih bg tumpang rumah kau. Terima kasih banyak tolong aku. Walaupun selalu gadoh. 


Asalnya bebudak ni roomates saidah haha! Tak tau mcm mana blh kamceng. Thanks weh selalu ada utk aku tiga tahun ni. Tak pernah berkira aku lepak rumah korg. Tak pernah berkira aku selalu menyibuk haha. 


Okay thankyou dekat yg pakai spek sbb dia satu satunya kawan paling annoying aku. Thankyou dekat budak sebelah dia yg selalu jadi driver tak berbayar haha! Thankyou dekat sebelah budak tudung biru sbb menghuru hara kan suasana.


Yeaaayyyyyyy!