background

Saturday 5 December 2015

Convocation day

Penat keje pun tak habis lagi, dengan penat naik ktm lagi nasib baik kakpipah tolong hantar kat ktm. Bersusah payah semata taknak bg aku naik teksi, bahaya katanya. Thanyou kak!  Sampai terus jumpa dengan bebudak yg baru balik dari jom heboh. Ehh lama betul tak jumpa si kecik kecik ni. Direct je syima kata aku bulat dan pendek. Haha biadab! Padahal semua org kata aku maintain. Malam tu sebenarnya memang takdek rezeki nak lepak dgn ezaty. Tapi kegigihan dia mintak kereta kat laki dia buat kitorg serba salah nak cancel. Masa sampai kat permaisuri kakak call cakap dia ada kat rumah, dia paksa patah balik. Masa sampai kat ikea, gilaa full. Mmg tak ah nak redah sbb kitorg nak rushing abg kakyana tunggu kat rumah. And last masa sampai q bistro buat masing masing menyerah. Dah lah lapar weh time tu. Kesian dekat ezaty. Tak tau nak cakap mcm mana. Tapi aku harap dgn bermacam dugaan yg kita hadap sama sama, harap kita dapat kekalkan persahabatan yg dah lebih dari sepuluh tahun ni! 

Comel syifa makin besar. Mentang dah lama tak jumpa aku, asyik nak mengada je. Haha cakap pun semua nya dia betul. Tahu lah dah makin petah. Dia yg mengajar org skrg ni. Besar nanti jangan gedik sudah haha!

Penangan balik rumah sampai demam sakit tekak habis. Tak tau lah sebab musim ke atau sbb dah lama tak balik haha. Ibu marah jangan minun nescafe hari hari. Lahai mana lah tahu sbb haritu ibu kata elakkan minum air tin ingat nescafe tin yg takleh. Ni yg three in one pun tak blh ke. Ehh menyesal cerita haha! Lepastu saidah mcm menggalakkan. Dia beli oldtown hazelnut pulak tu. Dia tau kan tu favourite aku mmg aku mintak satu bawak balik lah buat stok haha!  Saidah dia ajak aku keluar, bila aku letih dia marah. Standard ah keluar dgn bukan kaki shoping. Tak pandai nak jalan lelama. "Kau dulu jelajah merata boleh je. Sekarang makin mengada jalan sikit penat!" Kau ajak org tak sihat jalan mmg mengada lah. Dah lumrah org tak sihat mengada nak buat mcm mana kan. 

'Tak sabarnya nak tunggu hari konvo,' saidah.
'Aku tak rasa apa pun weh,' aku.
'Alahh kawan aku best tak mcm kawan kau hahaha.'

Ehh biadab betul. Cili mulut tahulah! Entah lah memang tak rasa eksaited langsung nak konvo. Mungkin sbb busy kot. Mungkin. Masa hari amik jubah tu aku dah rasa macam tak larat nak datang esok. Tapi sbb sekali seumur hidup. Mungkin dia nak cipta kenangan terindah kot. Dia nak suruh ingat sampai bebila haha! Dah lah spoil mood tetiba kena jadi wakil kejadah apa entah. Aku dah cakap dgn bebudak ni, buat bodoh. Pastu koyah cakap "dia nampak kita pandai sangat". Si kecik kecik ni memang tau haha rasa nak ketuk je. Hmm sorry lah kalau ada terbuat muka or what. Sebab aku cepat menyampah dengan org. Aku bukan lupa, tak. Tapi kenapa korg yg beralih arah? Aku rasa semua org dah move on, aku je mcm org bodoh sorg sorg berharap benda paling bodoh. Sbb aku letak nilai persahabatan melebihi segala galanya. Tapi tak sangka aku yg syok sendiri. Aku tak pernah lupa korg. Korg yg selalu tolong aku. Yang selalu ada dgn aku masa aku susah. Masa aku sakit korg yg selalu cakap 'kau kena kuat, kitorg selalu ada utk kau.' Tapi kenapa sekarang aku tak nampak apa apa. Kenapa semua org dah lain? Kenapa korg bagi harapan dulu? Sbb aku tau korang ada masa aku susah. Tu sbb masa aku senang macam mana pun aku still dgn korg. Mana mana pegi pun korg selalu aku utama kan. Mana ada aku lepak dgn geng aku. Selalu aku lepak dgn korg je. Sampai kadang ada org tanya 'kau kelas mana?' Aku tak pernah kisah. Sbb korg banyak tolong aku. Tapi sayang, sekarang semua org dah lupa janji yg pernah korg cakap dulu. 

"Kalau nak tau dia betul betul kawan, bukan susah senang masa belajar je. Tapi susah senang masa dah habis belajar jugak."

Terima kasih kepada yg tak pernah berubah. Aku tak pernah lupa jasa jasa korg. 

Convocation sepatutnya hari yg aku nanti nantikan. Setelah bermacam dugaan yg aku tempuh, akhirnya tamat tiga tahun aku. Tapi tak tau kenapa rasa hambar. Okay first thankyou dekat ibu papa. Yang banyak bersusah payah dari awal. Gigih setiap minggu ulang alik hantar ke hostel. Selalu sediakan makanan yg tak pernah tak cukup. Yg setiap kali praktikal bersusah payah hantar walaupun jauh. Second, kakak. Satu satunya kakak yg bertanggungjawab pilih tempat mana yg adik dia akan sambung belajar. Dari ika fyka dulu, sampai aku dgn saidah. Thankyou kak walaupun selalu gadoh haha! Sampai masa aku salahkan dia dia cakap 'masa aku lain, masa kau lain. dah lepas ni jangan tanya apa apa dah dekat aku!' Family yg gigih datang walaupun masing masing keje. Korg punya support dari awal tak pernah kurang.  Thankyou. Third, kawan kawan. Yang banyak tolong. Yang sanggup harungi susah senang sesama. Yang masam muka. Yang cakap belakang. Yang buat cerita. Yang mendorong ke arah kebaikan. Yang mendorong ke arah kejahatan. Yang selalu bagi support masa aku sakit. Yang sama sama kena marah datang lambat. Yang sama sama ponteng kelas. Yang sama sama ponteng praktikal. Yang sama sama gigih naik u10 sbb kena tinggal bas. Tanpa korg tak lengkap tiga tahun aku kat sini. And last, lecturer and clinical instractor. Mungkin CI lebih kenal perangai aku berbanding lecturer haha. Okay thankyou dekat semua lecturer yang banyak bg tunjuk ajar. Yang banyak tolong utk luluskan. Thankyou jugak dekat CI yg banyak sangat sangat tolong kitorg. Sebenarnya CI yg paling berjasa sbb dia yg sanggup hadap kita dekat real life. Tanggung semua kesalahan kita masa praktikal. Madam mai, miss sarah, madam khaty, sir lah, sir sheikh, madam hazrima, madam hasanah, sir ibrahim, madam ina, sir haji. Okay semualah. Yang banyak membantu mahupun yang banyak menjatuhkan. Thankyou! Tanpa korg aku tak rasa susah nya alam praktikal. Sekarang ni kalau tanya lecturer mana yg aku nak jumpa. Jawapan aku dua org. Sir khuzair. Sir Azli.

Tiga tahun aku bersusah payah perah otak. Tiga tahun yang bagi aku sangat enjoy sbb dapat kawan yg suka berhuha. Tiga tahun korg ajar aku mcm mana erti kehidupan. Tiga tahun korg selalu ingatkan aku pasal solat. Tiga tahun yg aku rasa sangat berbaloi. Tanpa tiga tahun aku takkan dapat sijil dip in MA and lesen MA. Thankyou guys! Thankyou dekat org yg gigih nak settle kan lesen aku walaupun jauh.Thanks nurul nadzirah. Dia yg selalu check kan email bless dah email ke belum. Masa dah dapat tu terus dia msg ' saada lesen dah blh collect. Kalau saada nak ajak nad pun blh sbb nad tau jalan.' Dia offer mcm takde apa apa je. Terima kasih tolong settle kan lesen kita, syasya and linda. And terima kasih sanggup hantar ai sampai bandar ensktek. Sayang dunia akhirat. Terima kasih sbb tak pernah berkira jadi driver kitorg selama ni. Harapnya nad dgn syasya tak lupa kita sama sama susah masa keje dulu. Sama sama kena kutuk haha. Sama sama kenakan org. Sama sama buli ..... Sama sama jatuh bangun semua. And ayat nad dgn ayat aku sama. "Kita berenti bermaruah sbb kita yg tarik diri. Diorg diberhentikan lagi teruk." Hahaha betul betul betul.

Okay dekat sni dah dua kali org tanya kenapa keje jauh jauh. Ya ampun diorg tak tau ke aku macam nak mati cari keje yg stabil kat sana! First abg kedai sebelah.

'Asal mana dik?' 
'Cheras.'
'Jauh nya cari keje. Kenapa dtg sini? Dekat sana belambak keje.'

Second pakcik bank depan.

'Awak asal mana dik?'
'Cheras.'
'Huk alohhh engkau ni dik. Semua org sini pegi cari keje kat sana. Kau datang sini buat apa?'

Biar lah, lagipun niat aku mmg nak jauh pun haha! Nak lari dgn perangai perangai manusia zaman sekarang. Nanti rindu aku baliklah! Bukan senang nak dapat majikan yang baik hati tiap minggu belanja makan. Haha! Bukan senang nak dapat kawan annoying tapi baik hati. Kakpipah kuat membebel. Nana kaki buli. Ira kaki cari pasal. Haha sampai haritu doktor kata "Kalau boleh jangan bg kak ira duduk sekali dgn saada. Budak berdua tu suka bergaduh depan patient." Wei mana tak nya. Ada ke patut dia nasihat aku 'saada sebenarnya ubat ni tak kisah bg selepas ke sebelun makan.' Jimbit kauu haha skrg ni aku ke kau yg ada basic medic? Hah ambikkkk! Hahaha Dia suka acah acah doktor tak bertauliah. Haritu nana cakap 'nasib lah aku kenal kau, kalau tak dah lama aku sentap dgn ayat kau.' Haha sape suruh cari pasalll! 



Thankyou sbb sentiasa bg support sepanjang tiga tahun



Okay thankyou dekat budak tudung hijau yg ada dgn aku dari sem satu sampai last sem. Budak ni lah yg ajar aku makan nasi dua puluh empat jam. Dia lah yg ajar kalau lapar sebelum tidur buat megi and dia lah yg sanggup share tidur sekatil walaupun katil single.


Syima kata gambar ni sweet mcm husband and wife. Aku dah pelik dgn syima ni. Kau jangan macam macam gilaa! Haha


Outdoor convocation


Terima kasih sbb tak pernah berubah and aku harap sampai bila bila korg takkan berubah.


Roomate aaii. Waniii rindu ya amat! Walaupun lain course tapi kitorg rapat. Selalu belajar sama sama. Banyak share cerita dgn dia. Walaupun dia kalau cakap takdek filter. Haha!


Twins ai. Terima kasih bagi pinjam kawan kau. Terima kasih bg tumpang rumah kau. Terima kasih banyak tolong aku. Walaupun selalu gadoh. 


Asalnya bebudak ni roomates saidah haha! Tak tau mcm mana blh kamceng. Thanks weh selalu ada utk aku tiga tahun ni. Tak pernah berkira aku lepak rumah korg. Tak pernah berkira aku selalu menyibuk haha. 


Okay thankyou dekat yg pakai spek sbb dia satu satunya kawan paling annoying aku. Thankyou dekat budak sebelah dia yg selalu jadi driver tak berbayar haha! Thankyou dekat sebelah budak tudung biru sbb menghuru hara kan suasana.


Yeaaayyyyyyy!





Sunday 8 November 2015

Sentap?

"Kau pernah sentap?"
"Pernah je, apesal?"
"Kalau kawan kau tak ajak kau pegi hmm..."
"Alahh kau kena faham dia busy."
"Tak masalahnya banyak masa kan dia blh bg tau. Bukannya loss contact pun. Lagi pun kitorg rapat. Mmg lah tak rapat mana tapi rapat lah dari yg lain. Still contact.
"Ohh kalau mcm tu tak tau lah nak ckp mcm mana."

Sentap.

Jauh-jauh ni selalu pulak tetasa, alahaii haha. Haritu balik tak sempat nak lepak dgn ezaty. So balik masa konvo nanti mesti nak jumpa dia. Tak kisah lahh lepak q bistro pun okay makan nan cheese ke nasi lemak ke janji jumpa. Birthday dia pun tak dapat nak celebrate. Rindu masa celebrate birthday diorg berdua masa form four. Benstnya! Main baling tepung pastu kena marah then sendiri kena bersihkan sbb tempat tu kotor. So birthday girl laa yg kena buat haha buli habis habisan. Hmm rindu. Aku tak pernah lupa. Tapi kenapa orang suka ingat masa susah je. Kenapa susah sangat nak menghargai? Aku jauhkan diri bukan sebab dah lupa. Bukan sebab dah berjaya or what. Bukan sebab aku dah happy dgn dunia aku skrg. Tapi sbb aku taknak terasa lagi. Aku nampak sape yg dgn aku susah senang. Aku belajar menghargai walaupun hanya sorg. Sebenarnya dari dulu, tp dulu tak nampak sbb dulu tak pernah susah. 

Haritu call ain fatihah. Lamanya tak sembang dgn dia. Sebab masa study dulu banyak share dgn dia. Walaupun tak lah everything sangat tp aku banyak masa dgn dia dulu. Kalau bercerita tu kadang sampai tiga empat pagi. Kadang masa study nak exam sampai tak jadi study. Duduk dengan dia lah aku tak boleh sehari tak makan nasi. Kalau dulu seminggu pun aku on je. Hahaha 'kau memang dari dulu kalau minum susu dgn biskut pun kau kenyang.' Sebab kalau dekat rumah, malam malam lapar mmg selalu gitu. Tu sbb dah biasa. 

"Haritu saidah cakap tempat kau kat sana best? Yeke saada," Ain.

Boleh lah. Dekat sini kau kena pandai survive. Sebab kalau tak, belanja kau sebulan mmg takkan cukup. Hahaa! Sbb mungkin aku dah biasa kot. Aku start pegang 'gaji' dari aku 15 tahun. Lepas tu masa study dulu, kalau nak ikut kan RM250 mmg takkan cukup utk sebulan. Tapi betapa jimatnya aku setiap bulan boleh lepak. Merata. Syogun, tgif, burger bakar, paint ball, desa waterpark, broga, sunway, ice skating, kolam air panas, tak cerita lagi lepak myrail. Setiap bulan si mek besut tu mesti ajak. Tak lah ikat perut mana. Makan takyah cerita laa, beli stok makanan kat giant lagi kan. Enjoy je. Tapi pandai pandai jimat laa. Jangan lah asyik nak makan luarrr je. Haha masak share share pun jimat jugakk. 

"Aku dengar dari cerita kau, okay tempat ni. Tapi tu lah aku nak cakap dgn manusia ni kau kena hati hati. Sbb aku taknak kau terkena. Kau pun kat sini baru lagi dik. Mula mula kau tgk mmg okay. Lama lagi perjalanan kau. Tapi apa pun kau tak blh lari sbb semua tempat mesti ada yg tak kena. Aku cuma nak kau survive je dgn org org macam ni. Manusia ni banyak yg talam," Abang.

Beza aku dgn kau 10 tahun. Mungkin kau banyak pengalaman. Yes aku tahu kau cuma nak share sbb taknak aku terkena. Cara kau jaga family kau, aku tabik springgg. Macam mana kau nasihat kakak walaupun dia KAKAK. Macamana kau nasihat kitorg kau cakap itu tak boleh ini kena buat. Walaupun kau sendiri tahu kau tak lah baik mana tapi mungkin kau dah banyak berubah. And nampak tanggungjawab kau sebagai lelaki dalam family selain dari papa. Takpe kalau bab tu, takyah risau. Sebab aku ni annoying. Memang ramai tak suka. Aku tak pernah kisah pun dengan semua org tu. Sebab bagi aku apa yg aku tak blh buat, kau pun tak blh buat. Apa yg kau cakap dekat aku, kau pun kena buat benda yg sama. Yg nak terima, terima. Yang tak boleh terima, berambus. Sebab tu aku tak ramai kawan. Aku pun mmg taknak ramai ramai kawan. Ramai sangat pun nanti ada je yg dengki. So sape yg accept perangai aku je yg stay dengan aku. Aku tak pernah pilih sape sape yg blh jd kawan aku, sape yg tak blh. Sebab yg jenis accept perangai mcm tu je yg boleh dipanggil kawan. Percayalah. Dah serik sangat dgn yg bernama 'kawan'. Kebanyakan manusia boleh terima kelebihan kau je. And kalau ada yg accept kekurangan kau, hargailah. Percayalah, dia je yang sanggup stay lelama dengan kau. Sebab manusia macam tu dia ikhlas dalam berkawan. Bagi aku kalau kau blh terima kelebihan dia why not kau terima kekurangan dia jugak kan. 

Dengan aku tak susah. Susahnya cuma part bising je. Haha yang lain aku on je. Tak lah berkira mana buat keje. Aku on je nak suruh buat pape pun. Janji kau pun jangan berkira dengan aku. Mungkin kat sini best sbb memasing tak berkira buat keje. Semua buat sesama. Macam tu membuatkan semangat nak keje tu lebih lebih. Haha. Duduk memana pun aku boleh je. Tapi aku masih tak pro dekat despensary dgn treatment room. Haha sbb aku tak pro lagi nak amik barang kat mana. Aku pro part depan je. Nak key in ubat. Hahaha! Takpe, pelahan pelahan. Dah boleh cuma procedure yg jarang buat tu kena ada org tgk jugak lah. Bagi aku best apa keje kat klinik. Tak kisah lah apa pun kau kena buat. Semua pun bermula dari bawah kan. Kalau alasan kau taknak keje klinik sbb ke mcm attendent sbb kena register apa semua tu macam nonsens gila. Baru diploma nak pilih pilih keje. Haha doktor pun bermula dari bawak bhaii. Lepas kau garade, lepas kau dah ada lesen dah ada pengalaman keje, baru ah blh nak demand. Terus nak keje yg bagus bagus atas alasan 'aku MA takkan nak keje klinik.' Kau rasa dgn berbekalkan kan pointer dekan kau, kau boleh jadi MA U29 terus? Dekat four flat sekali pun kalau akau takde pengalaman kau takkan lepas ah nak keja yg kau impikan. Takde manusia yg blh terus duduk atas tanpa di bawah. Takdekk. 

'Nak tunggu lesen baru nak cari keje bahagian medic.'
Dah dapat lesen nak apply keje hospital syarat syarat nak experiance bekerja medic line.

Takde keje yang taknak experiance.

Budak budak ni kata aku buas. Hahaha! "You jalan kena tgk bawah. Haha sbb you suka langgar barang," Doktor. Haha mmg lah pun. Kadang nak cepat tu main langgar je semua benda. Pastu balik mesti lebam sana sini. Bila mengadu kat ibu, ibu pesan banyak baca ayat kursi kita tak tau tempat tuuu...  hahaha so funny ibu niii kadang menakutkan. Sampai haritu beriya baca yasin sebelum tidur. Choiiiii. Orang ajak baca malam jumaat diorg nak jugak baca haritu takut punya pasal. Ira gelakkan je bila dengar cerita. Yg si ira ni semua baju yg aku pakai dia kata lawa walaupun tshirt hitam plain. Sengal apaa. 



Wednesday 21 October 2015

Berulang Kali

16 Oktober 2015

3 pm
Lepas amik anak doktor dekat international school nilai, terus doktor hantar kan kat ktm nilai.

4.30 pm 
Sampai lrt btr. Jumpa semua dekat tepi. Diorg tgh kemas barang nak ke tempat yg dituju. Ibu pesan naik mandi then siap. Nanti ibu amik.

5.30 pm
Saida balik suruh siap katanya nak tlg kakak buat mini pelamin. Sian kakak satu apa tak siap lagi. Tapi td kak shida suruh hantar barang yg dia pesan kat vista. Takpe lah, dahulukan yg penting.

7.30 pm
Maghrib dah masuk. Tapi dekat masjid cuma ada kami. Baru nak mini pelamin baru siap. Tengah nak buat guess booth dgn meja gift. 

8.30 pm
Dah isyak tapi kat sini masih ada kami sahaja. Kakak dah mengadu penat. Orang first dtg kakliza. Second unty nor. 

9.20 pm
Dah siap baru nak turun ke kereta. Abg call dia suruh cepat semua org dah ada. Dia kata kalau kadi nak start dia tak blh suruh tunggu. Terus start kereta, drift. Haha dekat je pung. Kakak kat atas lagi dgn kimura. Tadi kakak nangis. Dia mengadu sakit kepala, sakit tekak. Aku bg pcm, saida bg ubat sakit tekak. Sian kakak. 

11.55 pm
Makin berkurang orang. Seronok. Dapat jumpa semua yg dah lama tak jumpa. Yg masa kecik rapat sampai main kejar kejar, main taman. Tapi bila besar mcm stranger. Masa akad td ada terasa sikit. Sebak. Sebab rapat berempat dari kecik. Double twins. Ibu pun sebab, sebab anak yg paling manja dua dua dah kawin. Dapat makan pun last last. Masa lauk dah nak habis. Bergambar dgn dua dua belah cousin. Mungkin lebih rapat dgn belah ibu. 

17 Oktober 2015

1.30 am
Cerita banyak lagi tapi ibu dah bising suruh pegi vista cepat. Dah pagi sangat bahaya bertiga lewat lewat mcm ni. Bukan apa, cuma kesian kat ibu buat semua benda sorang. Tu yg sebelum balik tlg ibu dulu.

4 am
Baru padam lampu bilik. Bersembang sakan. Semua benda keluar. Sakit hati. Sebab dah lama pendam. Sebab percaya dah berubah. Tapi! Kakyana dgn abg dah hanyut pukul 2 td. Ika dgn wan pun dah penat sangat. Kakyana pesan kunci jam pukul 6. Abg ada kelas. Ohh ye laa abg ada test sabtu. 

7 am
Tersedar terus keluar. Terus tanya kakyana abg sempat tak pegi kelas. Alhamdulillah sempat. Kakyana mintak tlg beli nasi lemak. Sebab kereta abg dah bawak. Wan pun tinggal kereta kat kalang. Biasa abg naik motor pegi kelas. 

12.30 pm
Baru sampai vista. Tadi balik ibu tlg ibu settle kat rumah. Wan nak balik ptg ni lepas bukak hadiah sbb mlm ni ada kenduri dekat klang. Ibu kata nak hantar ibu tak bg dia balik naik ktm.

3.30 pm
Penat sgt sampai terlelap dekat sofa. Kereta papa penuh barang kakak. So hantar wan guna kereta saga. Abg tak balik lagi. Kitorg nak keluar ptg ni. Semalam phone aku tak blh on. Harini phone saidah. 

9 pm
Teman kakyana dgn abg hantar barang kat rumah. Masih lagi bergosip. 2 - 3 kali jugak patah balik naik rumah. Walaupun penat, lebih baik aku yg naik. Sakit pinggang abg dah teruk sangat. Kesian kalau nak suruh dia. 

10.30 pm 
Cik sabariah dhn cik haidir dtg. Lepak makan dgn diorg. Dan masih lagi bercerita. Haritu dah lah fyka gosok baju semua dia sakit blkg. Kalini dia nak gosok jugak. Lepas habis baju dia aku mintak nak gosokkan semua. Diorg bertungkus lumus dari awal. Aku last minute baru tlg. Takpelah bukan org lain.

18 Oktober 2015

2 am
Masuk bilik memasing. Baru nak tidur. Penat semalam pun tak hilang lagi. Lepas cik sabariah balik td  semua cerita keluar. Bukan ungkit, cuma refresh balik supaya tak terleka. Sekarang sebab kita percaya yg diorg dah berubah. Tapi bukan berubah, cuma bertopengkan. 

Abg hantar balik enstek. Dgn ibu papa kakyana syifa. Kesian. Cadang lepas kenduri terus hantar tp kakyana ajak balik rehat. Tadi best kat klang. Haeven gila. Makanan best. Layanan first class. Tip top ah org klang. The best. Tak sehebat layanan kitorg masa dekat masjid jumaat. 

Taknak kek punya pasal belah perempuan pulut kuning, belah lelaki burger tiga tingkat. Haha comel. Alhamdulillah semuanya selamat. Alhamdulillah dapat abg ipar yg blh diharap. Dari sebelum kawin lagi dah nampak ciri ciri yg bertanggungjawab. Bak kata abg "Aku masa 24 tahun takde pape doh. Terkontang kanting lagi. Ika beruntung dpt wan. Kereta dah beli, siap belikan kereta utk ika lg. Rumah dah beli. Gaji pun selesa. Tak payah nak yg hebat sgt cukup yg ada tanggungjawab. Ibu tak pernah halang anak anak nak kawan lelaki atau perempuan. Ibu tak pernah pilih tak pernah tolak. Tapi alhamdulillah sorg abg ipar yg blh diharap. Kakak ipar pun the best. Sampai masa kat rumah abg man kat shah alam haritu masa kakyana amikkan air kakliza kata bagus betul korg dapat kakak ipar mcm ni. Ibu suka cara kakyana. Apa situasa pun dia bersungguh. Buat keje tak pernah berkira. Rajin. Bukan nak puji apa. Bukan nak riak tapi nak cerita tanggungjawab.

Tanggungjawab dekat nilai ni tak lah besar mana. Cuma dia ada ras taknak balik. Sebab terlampau seronok. Antara 21, 22, 23, 24, aku paling muda. Seronok sbb diorg tau nilai berkawan. Tak berkira langsung. Yg 21 dgn 24 kenal masa praktikal. Sama sama masa dekat ed kajang dulu. Doktor pun the best. Mula mula mungkin aku lambat sikit. Tapi alhamdulillah tak sampai sebulan lg aku dah boleh duduk semua tempat. Haha! Part dispensary paling menarik walaupun farmakologi aku masa study dulu cukup cukup makan. Sebba nama ubat pelik pelik. Nak kena ingat semua jenis penyakit mcm mana dia blh jadi punca dia, risiko dia definisi sekali dgn ubat mmg aku tak sehebat org lain nak ingat hahaha! Ubat ubat mmg aku takkan hafal generic name. Just ingat trade name je. Setakat pcm piriton maxolon ors tu petik jari jo. Ni yg metformin, mmt, trachisan, amt, duphaston mmg rebus nota pun takkan ingat kan haha.

Cuu : Jangan lambat lambatkan solat, tak baik.

Ibu: Jangan amalkan air tin, tak elok. Lagi lagi nescafe.

Saidah:  Kalau takde duit bagi tau cepat tau.

Abg: Kau kalau teringin nak makan ke barang tak cukup ke masa sabtu ahad aku ada kelas kat sana inform laa. Boleh aku belikan tau.

Fyka: Duit cukup lagi tak? Kalau tak cukup aku bank in kan.

Nana: Kau ni kan duduk tu biar elok sikit satgi jatuh sia sia je.

Ira: Kau ni cakap lepas lah ramai ke kawan kau.

Cuma aku pelik ada lagi jenis pemikiran kolot. Mementingkan pangkat. Culture shock. Kampung sangat pemikiran. Aku kalau pegi rumah org yg ada 'pembantu rumah' pun aku reti basuh pinggan sendiri lah. 

Lepas ni aku nak jd mcm kakak. Sebab kakak dah terlalu serik sebab tu dia jd mcm tu. Benci dia walaupun org tu dah okay pun dia still tak terpedaya. Aku nak jd mcm tu. Sebab takut nanti aku yg menyesal. Konon lah kita fikir dah okay dah berubah. Dan utk yg kesekian kali sendiri jugak yg sakit hati. Guna kan kepentingan bila perlu. Cukup. Aku dah serik. Punya lah all out haritu tapi alih alih tak disambut. Its okay, salah sendiri jugak sbb mengharap. Kesian dekat ibu sebab selalu terkena. Aku nak ikut cakap abg, ni last. Lepas ni serik serik lah. Tu janji aku, insyallah!

Berminggu minggu kat sini masuk scroll gambar yg sama. Masih terfikir perkara yg sama. 'Berat' tu aku sorg yg rasa. Tak tau kenapa. Padahal sendiri mengaku dah tak fikir. Dah malas nak fikir tapi makin malas makin terfikir. Tak blh hilang dari kotak pemikiran ni. Sebab terlaly lalu lalu mengharap jadi. Sebab terlalu bg harapan. Mungkin sbb rasa ss. Bila terfikir pulse rate blg tinggi. Palpitation laju semacam. Pertukaran darah kat paru paru pun boleh rasa dioksigenkan. Tuhan je lah yg tahu. Aku tak tau nak buat cara apa lagi. Aku taknak fade up. Tapi aku dah mengalah. Cuma bg aku, hidup bukan utk satu kepentingan je. Banyak lg kejayaan aku yg perlu aku perolehi. Harap nya satu hari nanti masa aku dah betul betul lupa, aku takkan jumpa benda yg blh aku ingat balik. Sebab benda yg negatif ni bukan senang kita nak lupa. Sebab bertahun. Dari aku sekolah rendah. Benda yg aku mengharap.

Monday 28 September 2015

Jauh

Sejak 2, 3 tahun ni setiap kali raya macam hambar. Tak kira lah raya puasa dgn raya korban sama je. Dah tak rasa feel raya. Lagi lah bila semua cousin balik beraya kampung memasing. Lagi lah bila nak buat kenduri so semua busy 5inggal lah kami. Nak raya kat ipoh, hmm mmg dari kecik tak biasa raya kat tempat lain selain kl. Raya first lah, sbb mmg kampun kitorg kat sini sejak azali haha. So raya kedua baru nak ke ipoh membusy kan diri utk persiapan segala galanya.

Seronok bila sekali sekala berkumpul. Sebab tak selalu mcm ni. Ingat senang ke nak duduk sembang borak bergambar mcm ni walaupun ada ikatan persaudaraan. Kalau takde wedding mcm ni mmg takde makna, walaupun raya. 2 malam kat sana aku punya runny nose teruk gila. Sampai bersing tak berenti. Dengan sakit belakang nya. Tak tahu lah sbb tak cukup tidur ke sejuk ke atau pun penat. Sbb sepanjang persediaan sepanjang wedding mmg susah nak intai phone. Bila penat dia jadi macam breakfast nasi lunch nasi dinner nasi. Takut second interview atm tak lepas part bmi je! Hahaha. Seronok dia sampai bila kau tengah tidur sbb penat buat keje, orang kejut ajak bergambar pun rasa macam ' jom jom jap nak pakai tudung'. Sanggup. Tak sangka dalam sibuk membusy kan diri rupanya ada benda yg sama penting untuk aku. Ya penting. Sama hari sama tarikh dan mungkin sama sama haha. Tipu kalau tak rasa apa. Hmm tipu. Double 'H' double 'B'.
Ya sudah sudah lah! Haha

Pegi sana cuma keluar duit minyak dan duit tol sahaja. Makan tempat tinggal semua dah disediakan. Adat berwedding lah kan sempit sempit. Tapi untuk aku, itu dah lebih daripada cukup. Wajib untuk kita bersyukur. Lagi lah kalau yg tak keluar duit minyak dan tol. Sampai baju ada org belikan. Tu lagi wajibulghunaah kena syukur. Tapi dunia sekarang kalau masih ada lagi yg tak tau bersyukur. Hmm sama sama lahkita doa lembutkan hati mereka. Air yang dicincang mmg takkan putus. So sama sama lah kita merapatkan silaturrahi. Tak mintak banyak cuma hormat sesama sendiri. 

Tak pernah bertegur. Tak rapat. Tapi kalau kau tegur aku cara baik, takde alasan untuk aku tak balas cara baik jugak. Walaupun kita pernah bergaduh sampai rasa nak bunuh. Walaupun tak pernah jumpa. Walaupun sama sama pernah salah faham. Sbb ikatan yg terjalin takkan putus walau kita tak terima sekalipun. Aku boleh jadi profesional.kalau kau nak. Tapi kalau kaumasuk pun tak salam aku yg ada depan pintu, jgn tanya knp tak penah baik. Be profesional lah. Bukannya tak pernah kena. Aku dah lali, tapi aku pun tau manusia tak blh tolak tetima maaf.

Hmm rasa mcm nak patah balik kat ipoh. Walaupun mcm mcm jadi. Sampai rasa kalau aku ada kat tempat kau, pinggan nasi yg aku tgh makan tu aku lempar kat dia. Sampai rasa taknak hari isnin sbb isnin dah kena pegi nilai. Nak rasa ada kat ipoh lagi. Nak rasa buat keje sampai tidur 4 pagi. Nak rasa lagi rewang walaupun penat tahap giga tapi tak rasa sbb happy. Sbb buat reramai. Tapi harini dah sampai nilai hmm. Kenapa kat nilai. Hmm sbb saje nak lari jauh jauh. Nak kosongkan hati yg penat, terlalu penat. Bertahun tahun. Tapi bukan sbb ego. Ni sbb takdir. Dan sbb tu jugak.aku tak bertindak untuk menghalang atau memaksa. Sbb aku percaya sebaik baik perancangan ialah perancanyan Nya. Aku yg pilih. Takpe sbb keputusan ni pun mmg aku yg buat dari dulu. Aku yg tipu sebenarnya. Cakap lah apa nak cakap, aku dah penat. Dan aku kalau penat aku gak.pilih untuk menangis. Tapi aku pilih untuk lari jauh. Insyallah aku doakan yang baik baik.

Friday 28 August 2015

Student Life 'AKU'

Wehhhhhh rindu nak  belajar balikkk!! Seriously, student life sangat sangat seronok!! Masa sekolah rendah, fikir bilaaa lahh nak habis SPM ni?! Rasa macam bila lepas SPM taknak sambung belajar dah. Fikir nak keje, nak enjoy. 

Tapii masa nak naik sekolah menengah, berat lah pulak nak tinggal! 6 tahun wei, macam macam kau redah. Dari kau nothing, sampai kau tau everything. Sebab masa tadika tak rasa belajar apa apa pun. Ada lah takat belajar mengeja, mewarna, tu je. Kawan pun yang sama  je. Dekat sekolah rendah pengalaman darjah satu aku dah start tampar budak. Haha aku tak ingat tapi kakak aku yg ingat kan balik. Dia cerita sebab budak tu amik tempat aku kat kantin, bila aku suruh bangun dia taknak. Hahaha tak ingat, serious yg tu paling aku tak ingat. Darjah 3 paling win sebab kantoi dengan cikgu main balas surat. Lahhh zaman tu kan semua komunikasi trend bersurat. So tak kisah laa kan. Masa tu tengah pas pas kat membe tetiba kantoi. Yang tu paling malu sebab kena baca depan org ramai. Nasib baik nya bukan aku yg  kena, budak lain yg kena baca. Tapi malu gak ahh sbb nama aku ada. Darjar 6 dah rasa senior. Buat kepala sendiri. Time rehat pun ada port memasing. Pegi tusyen ramai ramai, kelas nadi malam dengan membe. Bukan belajar sangat, main je lebih. Seronok sebab ada membe je.

Sekolah menengah hmm tak banyak pun nak cerita. Paling win pun Form 3. Sebab pmr kot. Start rasa nak belajar. Banyak, banyak bad things yg jd masa form 3. Hmm masa form 4 start memberontak. Sebab dapat kelas akaun. Sebab tak minat satu, sebab takde hati nak belajar pun ye jugak. Masa tu start buat kepala, malas dtg sekolah. Semua aktiviti yg melibatkan luar kelas kitorg akan join. Daripada kena belajar kan. Ada mintak nak tukar kelas, kelas pedagangan ke, ert ke kann. Tapi cikgu tak bg. Cikgu suruh try kelas akaun. Aku tak rasa patut buat mcm tu. Sebenarnya kena tanya minat gak. Menyesal belajar math sungguh2 masa form 3. Kalau tau, aku abaikan je! Banyak jugak kumpul sijil. Bendahari, pengerusi walaupun takde pangkat, hahahah! Sbb suka suki attend kursus. Macam biasa form 5 start belajar betul2 balik, hahaha! Result SPM, alhamdulillah. Tak lah cemerlang mana, tapi cukup membolehkan aku sambung belajar.

Sebenarnya tak pernah terfikir pun nak sambung belajar. Lagi lagi medic line  Kakced suruh amik medic dari sekolah lagi. Senang dpt keje katanya. Then   lepas SPM dapat surat tawaran dari PICOMS. First ibu suruh pegi, masa tu tgh seronok keje memang ah taknak. Pastu kakak paksa gak, dia kata okay kolej tu. Last masa amik result SPM ustaza kata kolej tu bagus. So balik tu cari balik surat tawaran tu. Dan keputusan untuk memilih course bukan kat tangan aku. Papa, ibu dgn kakak yg suruh aku amik MA. 

Ni yg aku nak cerita sebenarnya. Panjang mukadimah, hahaha! First time tak  duduk dgn family. First time kena survive hidup sendiri. First time kau SORANG nak bergaul dgn org yg tak kenal. First time rasa suasana kelas yg agak kekok. First time kau belajar dalam keadaan yang sangat sangat lain. Semua 'first time' yang aku rasa sumpah aku takk nak satyy lama! Aku tak minat math. Science? Lagi lah aku tak minat! Semua subjek yang aku rasa science gilaaa! Dan aku tak rasaaku mampu bertahan. Dugaan yang maha hebat! Start kenal housemates, classmates. Rasa macam, ohh suka sukaje ni. Tak terfikir langsung nak belajar. Sebab iolls dah biasa 'suka suka je' and 'main main je' dari sekolah rendah.
Start macam macam jadi,  aku tumpu betul2. Start aku kawan dgn housemates saidah aku rasa 'zaman sekolah' balik. Sebab diorg kuat bejalan. Pegi makan, belajar segala kedai yg aku tak penah masuk. Belajar makan syogun, tgif, cari burger bakar yg sedap. Lepak bukit ampang. Paling win, paling gila g cari highland tower! Hahaha tp tak dapat masuk pun. Pegi desa waterpark, Sunway lagoon, ice skating, main paintball. Macam macam aku rasa.

Rindu nak mandi pool. Rindu nak main badminton. Rindu nak lepak myrail. Rindu nak lepak pl semata nak connect wifi. Rindu nak lepak sampai pagi. Rindu nak guna waze sampai sesat. Rindu nak bebuka puasa sampai sahur. Rindu nak main mercun kat dataran. Rindu nak pegi gient kumpul stok makanan. Rindu nak makan uncle jack. Rindu kedai maktam. Rindu kedai makcik singgit. Rindu nasi lepak siang malam. Rindu nasi goreng shima. Rindu Nak makan megi berjemaah. Rindu nak tgk movie, tutup lampu. Rindu nak bawak balik troli gient sampai rumah, haha! Rindu nak buat breakfast sesama. Rindu nak praktikal. Rindu nak kena marah dgn sir lah sbb  lari pegi ed taknak duduk psy. Rindu nasi goreng dengan sotong goreng tepung hosp. selayang. Rindu neslo ais hosp. kkb. Rindu nak buat kelas dgn dr. Rindu nak kena marah dgn sir lah sebab lari g ed tak nak duduk psy. Rindu nak gaduk dgn CI. Rindu nak lepak banja weekend sbb ada misi. Rindu nak naik rapid sbb kena tinggal bas. Rindu nak work out kat parking lot. Rindu nak lepak kat gim. Rindu nak lepas seberang. Rindu nak berjemaah g DIY. Rindu nak pegi pasar malam banja. Rindu nak makan bakso. Rindu laksa, mee rebus kat lori. Rindu nak lepak library berejam guna wifi free. Rindu nak praktikal jauh jauh. Rindu nak masak sesama. Rindu nak bawak beg berat berat tiap minggu semata nak balik rumah. Rindu nak tidur kat perkim!!!!

Rindu, serious rindu!
Ingat kan masa study stress, 
rupanya enjoy gila.
Ingatkan bila dah start praktikal, beban, 
rupanya sayang gila nak tinggal!

Wednesday 10 June 2015

Buffering...

Bila kita dah belajar course 'medical assisstant' mesti lah kerja pun nak ada kaitan dengan tu kan. Kalau tak sia-sia 3 tahun diploma, hahaha. Lepas habis haritu aku amek masa 2 minggu untuk rest. Tu pun membe semua dah ajak kerja. So lepas daripada 2 minggu tu aku pun pergi interview, dapat dan terus kerja. Masa tu aku tak fikir apa, cuma aku fikir nak experiance je. Sebab kita lesen MA  pun takde lagi, grade pun belum kan. So kerja lah dekat ambulance services. Nama tempat yang aku kerja aku malas nak heboh. Cuma masa first week aku dah rasa nak blah! Tapi aku tahan, dalam hati 'cukup sebulan dapat gaji aku nak blahh'. Bukan aku sorang, membe aku semua pun mcm tu. Aku, anis, syasya, pika, fatin. Tapi fatin sebab dia sebulan texas tu yang jarang lepak dgn dia. selalu lepak berlima, nad budak msu pengganti fatin. Hahahahaha! Sebab dia baik, dia satu kepala dengan kitorg, dia sempoi dan dia je yang boleh masuk dengan kitorg. Macam-macam kes yang aku pernah merasa. Yang paling rare kes ventilator. Tak susah mana tapi kat situ ventilatir dia manual, mmg senang tapi kalau tak tau benda senang pun blh jadi susah. Sebab masa kat hospital aku belajar lain! Hospital ada mesin canggih! So dengan salah information nya, perhi dengan bodoh bodoh. Terkial-kial jugak lah aku. Masa tu aku baru, dapat pulak partner yang budak-budak lama kata tak blh percaya sangat. Rasa nak menangis, rasa nak balik, rasa nak berenti masa tu jugak! Last sekalu alhamdulillah settle dengan baik. Last sekali orang yang semua kata tak blh pakai lah yang paling aku percaya. Yang paling baik dgn aku, yang paling sempoi dan yang paling banyak tolong aku. So jangan judge sebelum korg kenal. Orang lain mungkin tak sama dgn kita. Sebab dia ada dgn aku masa aku susah, dia tolong aku!  Padahal kalau nak ikutkan dia bukan medik. So dia blh je buat bodoh masa tu. Tapi dia tolong, dia tolong. Kitorg mmg masuk sekali ramai dari course dan kelas yg sama. Tapi kitorg bukan dari geng yang sama dan kita semua lain rumah masa kolej dulu. Cuma syasya aku pernah sekali praktikal dgn dia. Anis, pika mmg  tak rapat tapi masuk sini blh lah ngam. Nad pun tak percaya yang kitorg bukan geng masa kolej dulu. Kalau kitorg dapat hq sesama tak standby memana, hq mesti riuh rendah dgn kitorg memekak. Sampai 10 kali telefon belakang akan bunyi suruh kitorg diam. Hahahahahaha! Well takkan nak bercakap diam-diam kan. Takde feel! Pernah sekali main uni kad sekali boss call tak bagi main. Kakak-kakak, abang-abang, kawan-kawan, baik dari msu, kiss, budak paramedik, driver semua baik -baik. Banyak tolong, banyak mengajar kitorg. Seronok kerja sini, sayang nak tinggal cuma aku tak kuat nak lama-lama kat sini. Aku nak cari kerja yang stabil. Aku tak suka tempat yang janji lain, buat lain. Aku tak suka tempat yang suka aniaya pekerja. Lagi lama aku kat situ lagi serabot. So keputusan muktamad kitorg mmg nak blahhhh! Dekat sini aku makin kenal perangai manusia. Bukan sebelum ni tak kenal, kenal cuma tak sangka dengan kawan  sendiri yang banyak tolong kau pun kau sanggup buat taik! Kitorg backup kau, kitorg tak pernah abaikan kau  walaupun kau tak sekali dgn kitorg. Tapi sumpah tak sangka perangai kau seteruk ni!  Aku mmg dari awal berhati-hati sbb mmg susah nak percaya orang. Tapi diam-diam belakang  kitorang kau lalang!

Banyak perangai yang aku jumpa kat sini. Cuma yang betul-betul aku benci ada 3 orang, perempuan. Dua budak kolej aku, sorg budak msu. Aku mmg nak mantion, cuma nama terlalu mengaibkan kalau aku mantion. Dan banyak je benda yang jadi kat sini. Dah penat dah nak sabar. Dah penat nak diam. Jenis aku kalau ada benda jadi kat orang especially kawan aku, aku takkan mudah percaya. Lagi-lagi kalau mengaibkan. Tu sbb bila syasya dtg kat aku cerita macam-macam them aku tanya dia balik 'kau percaya?'. Dia diam dan kata tak percaya. Tapi benda takkan kecoh kalau tak jadi kan? Mungkin  apa yg org cakap betul, cuma tuan nya sendiri ada cerita disebalik yang terjadi. "Sebab kita kenal dia 3 tahun. Dia baik, ye aku tau dia tak lah baik mana tapi dia antara org yang aku percaya dlm kelas. Dia profesional, kau ingat dia selalu settle masalah masa kolej dulu," Syasya. Haa cakap pandai syasya ni tapi dia yg percaya lebih, haha. Last aku dgn dia tau jugak cerita sebenar. Apa yg diorg nampak betul, cuma apa yg diorg sangka yg salah. Thats why lah siasat sebelum hukum! Papa pernah cakap 'Berdosa besar menghukum tanpa menyiasat'. 

Group Buffering tu sbb semua buffer. Haha mula nad sorg loading. Lama-lama semua berjangkit! Hahaha gambar takde sbb tak sempat nak lepak sekali berlima. Cuma aku nak cakap, korang best. Bergaduh macam apa je. Sampai semua org pening. Teruk betul bila gaduh, sampai bahasa kasar semua keluar. Tapi bila susah sama-sama backup. Bukannya baik tp bila org ada problem kau balaci paling haram!

Thursday 16 April 2015

Tiga Tahun

Alhamdulillah selesai final exam. Untuk yang terakhir kalinya exam, dan mungkin untuk yang terakhir kali nya jumpa. Pengalaman 3 tahun dekat sini, jujur aku kata seronok. Terlalu banyak yang aku belajar. Benar-benar mengajar aku erti kehidupan. Fahamkan aku maksud 'keberkatan' yang sebenar. Yang selama ni aku pandai cakap untuk sedapkan ayat je. 'Redha' kan aku dengan semua yang terjadi. 'Sabar' kan aku dalam setiap apa yang berlaku. Jujur aku berani mengaku aku yang 3 tahun lepas sangat berbeza dengan sekarang.

Yang paling utama terima kasih kepada semua lecturer yang banyak mengajar aku. Walaupun muka aku ni selalu kena attact. Asal kedepan mesti aku, asal kena soal mesti aku. Sebab mungkin diorang boleh detect yang aku ni tak focus, hahaha! Sebab dari awal memang aku dah kata ni bukan minat aku. Lama-lama aku start rasa nak belajar, aku mula rasa seronok dengan semua subjek walaupun setiap kali exam aku akan sakit kepala. Sampai kena telan pcm baru okay. Tapi aku tak berani amik 1000 mg. Sbb ibu ajar kalau apa-apa biasakan amik 500 mg sahaja. Pcm salah satu pain killer. Pain killer ubat paling kuat yang berpotensi untuk rosakkan buah pinggang. Cuma 2 lecturer yang paling aku teringin nak jumpa bila dah habis ni. Sir Khuzair. Sir Azli. 2 orang yang banyak tolong aku. 2 orang yang paling aku respect.

Second, kawan-kawan. Terima kasih kepada semua yang pernah datang, pernah pergi, pernah datang, pergi dan datang balik, pernah singgah, dan masih setia sampai 3 tahun. Jasa korang terlalu bernilai sepanjang tempoh 3 tahun aku di sini. Housemate, roomate, classmate, dan yang paling tak akan pernah aku lupa housemate saidah. Housemate, terima kasih untuk dari first kita masuk sampai hari terakhir aku jejak kaki dekat rumah tu. Persahabatan kita mungkin tak sebaik macam housemate lain, tapi jujur aku kata dengan korang salah satu kenangan manis aku dekat sini. Dari kita rapat dulu, masa lepak sama-sama, makan sama-sama, ponteng kelas sama-sama sampailah kita 'dingin'. Mungkin takde sebab kenapa jadi macam tu. Sampai harini aku masih tak faham peristiwa tu tapi dah lah, benda dah lama. Roomate, terima kasih untuk semua yang aku pernah pinjam, yang pernah kau bagi dekat aku. Kita banyak share cerita sama-sama. Sayang, tak banyak moment kita sama-sama sebab kita lain course :p Classmate, terima kasih banyak-banyak dari first masuk kelas tu sampai lah hari terakhir kita osce. Terlalu banyak kenangan dengan korang. Bergaduh dari sem 1 sampai open table malam dekat court badminton pl. Masa tu memang bergaduh habis lah. Macam-macam dah jadi dengan cohort 2. Paling teruk gaduh masa game netball. Masa betul-betul kenal perangai masing-masing masa start praktikal. Banyak benda yang jadi, apa pun aku nak pesan 'student life' dengan dah bekerja nanti lain. Sekarang aku pun still main-main lagi, masa kerja nanti sama-sama perbaiki. Housemate saidah, terima kasih korang terlalu banyak tolong aku. Dari kita tak rapat sampai lah kita macam adik beradik. Aku paling sayang dengan korang. Setiap kali korang nak exam, aku tak pernah lupa msg sorang-sorang wish goodluck. Jurang antara 'cohort 2' dengan 'cohort 3' tak pernah kami hiraukan. Dengan korang paling gila, buat macam-macam sama-sama. Korang tak pernah kenal erti 'takut'. Seronok kawan dengan korang. Dari korang jugak lah aku banyak belajar, slow-slow nak berubah. 

Third, CI. Terima kasih sebab tak pernah penat melayan karenah kami. Aku tahu aku paling annoiying, paling degil, paling tak dengar cakap. Dari Kkb, masuk Selayang, ke Banting, tercampak kat Penang, masuk kajang, dan last Ampang. First Sir Lah. Sorry sir, sir paling pening jaga group kami. Sampai dapat gelaran 3 stoogers. Sebab sir akan bising kalau kita duduk bilik darah, asthma bay, dengan bilik procedure. Tapi kalau semua bekumpul dekat resus, confirm dia takkan marah. Madam Hazrima, tau madam banyak sakit hati, banyak pendam. Kami berdua paling banyak kena marah sampai madam fade up nak jaga kitorang. Terima kasih banyak-banyak sebab tak effect markah. Sumpah, susah sangat nak jumpa CI macam madam. Tak akan ada lah sepanjang saya praktikal :)


Lecturer, insyallah kami semua takkan pernah lupa semua sir, madam, miss yang pernah mengajar kami. Cohort 2 bukan anak kesayangan, tahu sebab cohort 2 paling banyak problem. Anekdotal pun cohort 2 paling banyak dapat. Untuk semua kawan-kawan, berjaya dah 3 tahun kita dekat sini. Classmate, dari 40 orang masa mula-mula, and masa osce tinggal 36 orang je. Sorang-sorang keluar. Semoga korang berjaya dekat luar sana walau apa bidang sekalipun.

Banyak lagi aku nak share. Tapi terlalu panjang entry kali ni. Cuma aku nak cakap masa sem 1 jari aku patah sebab kena kipas. Masa sem 2 kaki aku tendon terkoyak sebab main netball. Cukup mengajar aku erti bersyukur :p 

Housemate.
Sebenarnya housemate lah orang yang paling kita kenal.
Luar, dalam



Classmate
Buat pertama kalinya duduk satu meja berbincang.
Masa ni lah punca



Classmates


Classmates
Tournament football
Champion!


Housemate
Tudung putih tu roomate.


Budak rumah saidah.
Paling gila 
Diorang lah ajar aku merayap
Makan semua benda yang sebelum ni aku tak pernah makan
Guna waze sampai sesat


Budak rumah saidah
Dengan diorang memang takde kerja lain
Selain makan
Kalau pukul satu pagi lapar pun
Diorang akan ajak pergi Marlis


Housemate
Ain
Dia bukan roomate aku
Kita tak rapat pun dari awal
Dia orang yang aku tak suka masa awal-awal masuk
Tapi dia orang yg sentiasa ada dengan aku dari sem satu sampai habis sem 6
Terima kasih
Mungkin aku tak pernah cakap 
Tapi jujur aku sayang kau


Classmate
Liyana a.k.a syasya
Aku tak pernah rapat pun dengan kau dari sem satu
Kita bukan housemate
Tak pernah langsung teringin nak rapat ke apa
kau kabut, kau selamber
Terlalu jujur dengan apa yang kau cakap
Praktikal cukup untuk merapatkan kita
Kau annoying, aku annoying
Kau kerek, aku pun kau kata kerek
Kau kabut, aku pun kau kata kabut
Mungkin sebab tu kita satu kepala. 
Dan selama ni kau selalu cakap kau sayang aku
Bukan kau sorang, aku pun sama
Perkenalan kita mungkin 3 tahun
Tapi persahabatan kita tak selama itu
Terima kasih sudi layan perangai aku


Classmates


Classmates
Annual Dinner yang terakhir bergelar student




Monday 23 March 2015

Tak Perlu Pertikaikan Apa Yang Orang Rasa

Last praktikal ni rasa macam nak start balik masa mula-mula jejak hospital. First masa dekat kkb yang heaven gila. Kau takkan jumpa doktor kkb dekat mana hospital yg kau pergi. Doktor kkb is the best doktor, seriously! Tak fikir apa pun dekat sana sebab terlalu seronok. Second dekat selayang paling seronok masa duduk ed sebab first time merasa masuk and buat macam-macam procedur. Dekat banting paling hambar. Tak tahu kenapa rasa tak best langsung dekat sana. Rasa macam bodoh gila tempat ni. Bukan sebab apa, jujur memang tak best! Sem 6 kena campak jauh, masa mula-mula best. Tapi lama-lama sakit hati. Tempat paling sakit hati. First time aku jumpa manusia paling .... erghh nak cakap bodoh tak sampai hati. Bangga sangat dengan apa yang dia ada, terlalu fikir yang semua orang akan respect dia. Ehh sorry lah, besar mana pun kau kalau kau tak betul aku takkan respect. First time jugak aku rasa 'wujud lagi manusia macam ni?' Yang terlalu tegakkan benang yang basah, lepas tu mengharap semua orang tunduk cakap dia? Aku tak boleh, sebab mak ayah aku ajar kalau orang salah kita kena tegur. Tegur cara baik. Tapi nak buat macamana kalau orang yang rasa dia terlalu berpangkat besar sampai orang bawahan langsung tak boleh tegur dia kann. Hmm! Dekat kajang seronok. Seronok sebab kawan, sebab enjoy. Tak tau nak cakap macamana sebab ed selayang dgn kajang dua-dua best. Tapi selayang best dia lain, nak cakap kajang tak best pun tapi macam best je. Tak tau nak cakap macam mana. Best dia lain-lain. And last dekat ampang. Well, dekat sana sebenarnya paling seronok. Kau dapat buat benda baru. Sebab sebelum ni kau just jumpa amik darah, ecg, dresing, neb, tns, and lagi-lagi lah benda yang biasa buat dari sem 4. Tapi dekat ent dengan eye lain. Visual test, dilate kalau eye. Kalau ent pulak rigid, flexible, eum. Seronok tapi hosnestly kkb is the best moment sebab masa balik kolej hati memang betul-betul tertinggal kat sana. Tempat lain best jugak tapi kkb ni feel dia lain.

Masa praktikal macam-macam manusia jumpa. Macam-macam perangai ada. Dah puas sakit hati, dah puas bertekak, dah puas tegur tapi kalau perangai memang macam tu taknak ubah sampai bila-bila penat jugak. Yang kau rasa dulu dia cakap orang kemain, tapi sekarang macam dia buat benda yg sama je. Yang jenis bangga rapat dengan semua pun ada. Acah-acah peramah. Tapi boleh nilai lah kalau tang dengan lelaki je kau rapat, sampai dgn perempuan semua kau cakap sombong tu bukan peramah. Sebab kenapa dgn orang lain okay tetiba kau boleh cakap dia sombong? Kan. Maknanya kau yg ada problem. Yang jenis bangga dia pandai sampai tak payah study pun ada. Yang ni memang dah kronik tak boleh nak cakap apa. Kononnya kalau tak study pun markah lebih baik dari orang study apa cerita kan. Tapi tak payah cerita lah kalau kau bawak jawapan masuk. Sebenarnya tak kisah lah kau nak buat apa pun. Tapi kenapa perlu kutuk orang lain lepastu bangga diri. Boleh buat orang menyampah.


Terpulanglah mau jadi apa
Mau jadi hantu mau jadi buaya
Terpulanglah mau bikin apa
Mau bikin masalah, serah
Teruskan saja




Terima kasih kepada anda-anda yang bersama-sama untuk sem 6 ni. Dari Penang sampailah kajang. Terima kasih. Walau pun banyak bergaduh, banyak kali masam muka, tapi tetap sabar dengan perangai masing-masing. Sebab tak expect pun akan kamceng.









Aku boleh je cakap " suka hati aku lah aku nak update apa pun, blog aku". Tapi untuk manusia sesama manusia, aku nak mintak maaf andai ada yang terasa dengan apa yang aku tulis. Aku tak spesifik dekat mana-mana pihak, aku cuma tulis apa yang aku rasa. Macam yang orang lain semua buat, tulis apa yang diorang rasa dekat laman sosial masing-masing. 

Tuesday 17 February 2015

The Best Experiance

ED is the best department!

Sekian berakhirlah tempoh 2 bulan kami di ed kajang. Tersangat-sangat banyak yang kami belajar dekat sana. First masa sampai "lahaiii ni ke hospital kajang?" Macam hambar jee. Masa first sir bawak masuk ed utk orentasi tu semua staff pandang macam annoying gila. Lagi lah semangat nak masuk ed takde. Memang krik-krik lah masuk ed mula-mula. Dengan tak dilayannya, tapi bila kitorang tanya macam-macam barulah diorang start mengajar. Dugaan betul, dengan aku nya tak tahu nak tanya apa nasib lah ed ni masuk 2 org satu tempat. Macam selayang sorang-sorang, tapi takpe staff okay sana. Bergabung tenaga dengan budak MSU buat macam-macam. Tak boleh lupa masa tengah lepak berdua dgn budak MSU tetiba 'regular patient' masuk marah-marah kitorang. Nasib lah CI MSU ada kalau tak mampus jugak lah. Budak Sime Darby dgn UITM pun ada tapi tak sama shift dan dgn UITM memang tak mahu rapat pun! Macam-macam prosedure boleh buat, kadang-kadang kalau duduk yellow tu memang kita yang pegang pulak rasanya. Tns, blood taking, insert line, wound irrigation semua nya lah buat, kadang benda yang kita tak buat masa ed dulu pun kat sini buat. Doctor order je, sebab dia tahu picoms dgn msu student MA. Kalau UITM memang diorang tak suruh dah sebab tahu tak boleh buat, nursing kan. Tapi sayang, ABG doctor banyak order tapi tak berani buat. Last kat situ rasa berat pula nak keluar. Rasa macam Abang dengan kakak-kakak kat sini superb. Best nya sebab dapat pegang macam-macam jenis kes. Merasa jugaklah clerk patient, merasa jugak lah cpr patient betul. Tapi yang pt cpr tu last kat tangan aku, bad luck. Rasa macam kenapa ent tak dekat kajang? Hahahaaa tapi different hospital, different experiance. Okay what, daripada sama hospital je tak ke bosan!

Pengalaman first time dapat pergi Post Mortem. Rasa macam nak pergi ke taknak? Exited sebab nak belajar. Tapi takut teringat-ingat. 2 malam jugak lah tidur bukak lampu! Hahahaha tapi the best experiance lah sebab anatomi kita belajar organ semua cantik je, tmpat pun tersusun je. Bila dapat yg real punya, hah ambek kau, puas kitorang geledah. Paling-paling tak tahan bau, darah pun tapi darah suction okay sikit ah.

Haritu pegi hantar saidah dekat perlis. Macam biasa mesti tidur kedah punya. Masa hantar tu singgah rumah Unty Rosni kejap. Sebab rumah Unty Rosni dgn klinik yang saidah posting tu dekat gila. Rumah pun dekat, jalan kaki boleh sampai. Ziarah baru-baru ni abang sedara aku meninggal. Kitorang pun tak pernah jumpa langsung tetiba dah takde. Kenal pun tak, cumanya abang kakak kakced kenal lah sebab membe kecik diorang. Masa dia kawin 2012 pun abang kakak pegi. Tapi ayat yang paling sentap pernah aku dengar 'Kenpa amik MA, tu profesion lelaki je, lagi pun sebenarnya profesion tu dah lama nak pupus sebenarnya' Mathron. Biasa dah, nursing dgn MA memang tak akan ngam. Takziah jugak baru-baru ni makcik edara aku meninggal. Terkilan sangat sebab dia baik sangat-sangat. Waktu aku sekolah rendah dia banyak bawak aku pegi makan, belanja itu ini. Kalau dia hantar tu mesti duit belanja dia bagi sekali. Disebabkan satu sekolah dengan cousin aku masa sekolah rendah, jadi apa-apa semua makcik aku yang tolongkan sekali. Kalau ada jamuan apa-apa kat rummah dia dia yang selalu amik kitorang memandangkan papa kerja. Tapi kadang jalan kaki je sebab rumah dekat. Semenjak dia pindah tu yang tak ngam sangat sebab dah jauh.

Untuk ent sebulan dan lepas tu final exam. Harapnya peluang kerja dekat luar sana tu banyakk, amiinnnn. Sebab ramai kata MA ni tak banyak lagi, kolej-kolej pun baru je bukak course MA ni. Dalam kolej aku pun aku batch ke-2. Harapnya peluang tu cerah. Nak sambung belajar pun tunggu lah nak experiance kerja dulu. Mahirkan diri buat procedure dulu. Confuse sebenarnya antara kecemasan ataupun cardio. Sebab cardio memang minat dari teori dulu. Masuk praktikal, kecemasan macam menarikkkk! Hmm


Geng bergosip, geng buat kerja. Paling tak boleh lupa masa aku nak amik UFEME dekat CBD bag. Masa tu berdua, sorang tolong pegang botol, aku nak tutup bag tu sebab dah nak full. Aku tengah gelabah sebab tak boleh tutup dah lah nak penuh dah, yang budak MSU lagi sorang ni boleh gelakkan dari jauh, tebahak-bahak. Sabar je lah, boleh gelakkan ajee, Haihhhh koranggg! Babaiii MSU.