background

Sunday 8 November 2015

Sentap?

"Kau pernah sentap?"
"Pernah je, apesal?"
"Kalau kawan kau tak ajak kau pegi hmm..."
"Alahh kau kena faham dia busy."
"Tak masalahnya banyak masa kan dia blh bg tau. Bukannya loss contact pun. Lagi pun kitorg rapat. Mmg lah tak rapat mana tapi rapat lah dari yg lain. Still contact.
"Ohh kalau mcm tu tak tau lah nak ckp mcm mana."

Sentap.

Jauh-jauh ni selalu pulak tetasa, alahaii haha. Haritu balik tak sempat nak lepak dgn ezaty. So balik masa konvo nanti mesti nak jumpa dia. Tak kisah lahh lepak q bistro pun okay makan nan cheese ke nasi lemak ke janji jumpa. Birthday dia pun tak dapat nak celebrate. Rindu masa celebrate birthday diorg berdua masa form four. Benstnya! Main baling tepung pastu kena marah then sendiri kena bersihkan sbb tempat tu kotor. So birthday girl laa yg kena buat haha buli habis habisan. Hmm rindu. Aku tak pernah lupa. Tapi kenapa orang suka ingat masa susah je. Kenapa susah sangat nak menghargai? Aku jauhkan diri bukan sebab dah lupa. Bukan sebab dah berjaya or what. Bukan sebab aku dah happy dgn dunia aku skrg. Tapi sbb aku taknak terasa lagi. Aku nampak sape yg dgn aku susah senang. Aku belajar menghargai walaupun hanya sorg. Sebenarnya dari dulu, tp dulu tak nampak sbb dulu tak pernah susah. 

Haritu call ain fatihah. Lamanya tak sembang dgn dia. Sebab masa study dulu banyak share dgn dia. Walaupun tak lah everything sangat tp aku banyak masa dgn dia dulu. Kalau bercerita tu kadang sampai tiga empat pagi. Kadang masa study nak exam sampai tak jadi study. Duduk dengan dia lah aku tak boleh sehari tak makan nasi. Kalau dulu seminggu pun aku on je. Hahaha 'kau memang dari dulu kalau minum susu dgn biskut pun kau kenyang.' Sebab kalau dekat rumah, malam malam lapar mmg selalu gitu. Tu sbb dah biasa. 

"Haritu saidah cakap tempat kau kat sana best? Yeke saada," Ain.

Boleh lah. Dekat sini kau kena pandai survive. Sebab kalau tak, belanja kau sebulan mmg takkan cukup. Hahaa! Sbb mungkin aku dah biasa kot. Aku start pegang 'gaji' dari aku 15 tahun. Lepas tu masa study dulu, kalau nak ikut kan RM250 mmg takkan cukup utk sebulan. Tapi betapa jimatnya aku setiap bulan boleh lepak. Merata. Syogun, tgif, burger bakar, paint ball, desa waterpark, broga, sunway, ice skating, kolam air panas, tak cerita lagi lepak myrail. Setiap bulan si mek besut tu mesti ajak. Tak lah ikat perut mana. Makan takyah cerita laa, beli stok makanan kat giant lagi kan. Enjoy je. Tapi pandai pandai jimat laa. Jangan lah asyik nak makan luarrr je. Haha masak share share pun jimat jugakk. 

"Aku dengar dari cerita kau, okay tempat ni. Tapi tu lah aku nak cakap dgn manusia ni kau kena hati hati. Sbb aku taknak kau terkena. Kau pun kat sini baru lagi dik. Mula mula kau tgk mmg okay. Lama lagi perjalanan kau. Tapi apa pun kau tak blh lari sbb semua tempat mesti ada yg tak kena. Aku cuma nak kau survive je dgn org org macam ni. Manusia ni banyak yg talam," Abang.

Beza aku dgn kau 10 tahun. Mungkin kau banyak pengalaman. Yes aku tahu kau cuma nak share sbb taknak aku terkena. Cara kau jaga family kau, aku tabik springgg. Macam mana kau nasihat kakak walaupun dia KAKAK. Macamana kau nasihat kitorg kau cakap itu tak boleh ini kena buat. Walaupun kau sendiri tahu kau tak lah baik mana tapi mungkin kau dah banyak berubah. And nampak tanggungjawab kau sebagai lelaki dalam family selain dari papa. Takpe kalau bab tu, takyah risau. Sebab aku ni annoying. Memang ramai tak suka. Aku tak pernah kisah pun dengan semua org tu. Sebab bagi aku apa yg aku tak blh buat, kau pun tak blh buat. Apa yg kau cakap dekat aku, kau pun kena buat benda yg sama. Yg nak terima, terima. Yang tak boleh terima, berambus. Sebab tu aku tak ramai kawan. Aku pun mmg taknak ramai ramai kawan. Ramai sangat pun nanti ada je yg dengki. So sape yg accept perangai aku je yg stay dengan aku. Aku tak pernah pilih sape sape yg blh jd kawan aku, sape yg tak blh. Sebab yg jenis accept perangai mcm tu je yg boleh dipanggil kawan. Percayalah. Dah serik sangat dgn yg bernama 'kawan'. Kebanyakan manusia boleh terima kelebihan kau je. And kalau ada yg accept kekurangan kau, hargailah. Percayalah, dia je yang sanggup stay lelama dengan kau. Sebab manusia macam tu dia ikhlas dalam berkawan. Bagi aku kalau kau blh terima kelebihan dia why not kau terima kekurangan dia jugak kan. 

Dengan aku tak susah. Susahnya cuma part bising je. Haha yang lain aku on je. Tak lah berkira mana buat keje. Aku on je nak suruh buat pape pun. Janji kau pun jangan berkira dengan aku. Mungkin kat sini best sbb memasing tak berkira buat keje. Semua buat sesama. Macam tu membuatkan semangat nak keje tu lebih lebih. Haha. Duduk memana pun aku boleh je. Tapi aku masih tak pro dekat despensary dgn treatment room. Haha sbb aku tak pro lagi nak amik barang kat mana. Aku pro part depan je. Nak key in ubat. Hahaha! Takpe, pelahan pelahan. Dah boleh cuma procedure yg jarang buat tu kena ada org tgk jugak lah. Bagi aku best apa keje kat klinik. Tak kisah lah apa pun kau kena buat. Semua pun bermula dari bawah kan. Kalau alasan kau taknak keje klinik sbb ke mcm attendent sbb kena register apa semua tu macam nonsens gila. Baru diploma nak pilih pilih keje. Haha doktor pun bermula dari bawak bhaii. Lepas kau garade, lepas kau dah ada lesen dah ada pengalaman keje, baru ah blh nak demand. Terus nak keje yg bagus bagus atas alasan 'aku MA takkan nak keje klinik.' Kau rasa dgn berbekalkan kan pointer dekan kau, kau boleh jadi MA U29 terus? Dekat four flat sekali pun kalau akau takde pengalaman kau takkan lepas ah nak keja yg kau impikan. Takde manusia yg blh terus duduk atas tanpa di bawah. Takdekk. 

'Nak tunggu lesen baru nak cari keje bahagian medic.'
Dah dapat lesen nak apply keje hospital syarat syarat nak experiance bekerja medic line.

Takde keje yang taknak experiance.

Budak budak ni kata aku buas. Hahaha! "You jalan kena tgk bawah. Haha sbb you suka langgar barang," Doktor. Haha mmg lah pun. Kadang nak cepat tu main langgar je semua benda. Pastu balik mesti lebam sana sini. Bila mengadu kat ibu, ibu pesan banyak baca ayat kursi kita tak tau tempat tuuu...  hahaha so funny ibu niii kadang menakutkan. Sampai haritu beriya baca yasin sebelum tidur. Choiiiii. Orang ajak baca malam jumaat diorg nak jugak baca haritu takut punya pasal. Ira gelakkan je bila dengar cerita. Yg si ira ni semua baju yg aku pakai dia kata lawa walaupun tshirt hitam plain. Sengal apaa.