background

Wednesday 21 October 2015

Berulang Kali

16 Oktober 2015

3 pm
Lepas amik anak doktor dekat international school nilai, terus doktor hantar kan kat ktm nilai.

4.30 pm 
Sampai lrt btr. Jumpa semua dekat tepi. Diorg tgh kemas barang nak ke tempat yg dituju. Ibu pesan naik mandi then siap. Nanti ibu amik.

5.30 pm
Saida balik suruh siap katanya nak tlg kakak buat mini pelamin. Sian kakak satu apa tak siap lagi. Tapi td kak shida suruh hantar barang yg dia pesan kat vista. Takpe lah, dahulukan yg penting.

7.30 pm
Maghrib dah masuk. Tapi dekat masjid cuma ada kami. Baru nak mini pelamin baru siap. Tengah nak buat guess booth dgn meja gift. 

8.30 pm
Dah isyak tapi kat sini masih ada kami sahaja. Kakak dah mengadu penat. Orang first dtg kakliza. Second unty nor. 

9.20 pm
Dah siap baru nak turun ke kereta. Abg call dia suruh cepat semua org dah ada. Dia kata kalau kadi nak start dia tak blh suruh tunggu. Terus start kereta, drift. Haha dekat je pung. Kakak kat atas lagi dgn kimura. Tadi kakak nangis. Dia mengadu sakit kepala, sakit tekak. Aku bg pcm, saida bg ubat sakit tekak. Sian kakak. 

11.55 pm
Makin berkurang orang. Seronok. Dapat jumpa semua yg dah lama tak jumpa. Yg masa kecik rapat sampai main kejar kejar, main taman. Tapi bila besar mcm stranger. Masa akad td ada terasa sikit. Sebak. Sebab rapat berempat dari kecik. Double twins. Ibu pun sebab, sebab anak yg paling manja dua dua dah kawin. Dapat makan pun last last. Masa lauk dah nak habis. Bergambar dgn dua dua belah cousin. Mungkin lebih rapat dgn belah ibu. 

17 Oktober 2015

1.30 am
Cerita banyak lagi tapi ibu dah bising suruh pegi vista cepat. Dah pagi sangat bahaya bertiga lewat lewat mcm ni. Bukan apa, cuma kesian kat ibu buat semua benda sorang. Tu yg sebelum balik tlg ibu dulu.

4 am
Baru padam lampu bilik. Bersembang sakan. Semua benda keluar. Sakit hati. Sebab dah lama pendam. Sebab percaya dah berubah. Tapi! Kakyana dgn abg dah hanyut pukul 2 td. Ika dgn wan pun dah penat sangat. Kakyana pesan kunci jam pukul 6. Abg ada kelas. Ohh ye laa abg ada test sabtu. 

7 am
Tersedar terus keluar. Terus tanya kakyana abg sempat tak pegi kelas. Alhamdulillah sempat. Kakyana mintak tlg beli nasi lemak. Sebab kereta abg dah bawak. Wan pun tinggal kereta kat kalang. Biasa abg naik motor pegi kelas. 

12.30 pm
Baru sampai vista. Tadi balik ibu tlg ibu settle kat rumah. Wan nak balik ptg ni lepas bukak hadiah sbb mlm ni ada kenduri dekat klang. Ibu kata nak hantar ibu tak bg dia balik naik ktm.

3.30 pm
Penat sgt sampai terlelap dekat sofa. Kereta papa penuh barang kakak. So hantar wan guna kereta saga. Abg tak balik lagi. Kitorg nak keluar ptg ni. Semalam phone aku tak blh on. Harini phone saidah. 

9 pm
Teman kakyana dgn abg hantar barang kat rumah. Masih lagi bergosip. 2 - 3 kali jugak patah balik naik rumah. Walaupun penat, lebih baik aku yg naik. Sakit pinggang abg dah teruk sangat. Kesian kalau nak suruh dia. 

10.30 pm 
Cik sabariah dhn cik haidir dtg. Lepak makan dgn diorg. Dan masih lagi bercerita. Haritu dah lah fyka gosok baju semua dia sakit blkg. Kalini dia nak gosok jugak. Lepas habis baju dia aku mintak nak gosokkan semua. Diorg bertungkus lumus dari awal. Aku last minute baru tlg. Takpelah bukan org lain.

18 Oktober 2015

2 am
Masuk bilik memasing. Baru nak tidur. Penat semalam pun tak hilang lagi. Lepas cik sabariah balik td  semua cerita keluar. Bukan ungkit, cuma refresh balik supaya tak terleka. Sekarang sebab kita percaya yg diorg dah berubah. Tapi bukan berubah, cuma bertopengkan. 

Abg hantar balik enstek. Dgn ibu papa kakyana syifa. Kesian. Cadang lepas kenduri terus hantar tp kakyana ajak balik rehat. Tadi best kat klang. Haeven gila. Makanan best. Layanan first class. Tip top ah org klang. The best. Tak sehebat layanan kitorg masa dekat masjid jumaat. 

Taknak kek punya pasal belah perempuan pulut kuning, belah lelaki burger tiga tingkat. Haha comel. Alhamdulillah semuanya selamat. Alhamdulillah dapat abg ipar yg blh diharap. Dari sebelum kawin lagi dah nampak ciri ciri yg bertanggungjawab. Bak kata abg "Aku masa 24 tahun takde pape doh. Terkontang kanting lagi. Ika beruntung dpt wan. Kereta dah beli, siap belikan kereta utk ika lg. Rumah dah beli. Gaji pun selesa. Tak payah nak yg hebat sgt cukup yg ada tanggungjawab. Ibu tak pernah halang anak anak nak kawan lelaki atau perempuan. Ibu tak pernah pilih tak pernah tolak. Tapi alhamdulillah sorg abg ipar yg blh diharap. Kakak ipar pun the best. Sampai masa kat rumah abg man kat shah alam haritu masa kakyana amikkan air kakliza kata bagus betul korg dapat kakak ipar mcm ni. Ibu suka cara kakyana. Apa situasa pun dia bersungguh. Buat keje tak pernah berkira. Rajin. Bukan nak puji apa. Bukan nak riak tapi nak cerita tanggungjawab.

Tanggungjawab dekat nilai ni tak lah besar mana. Cuma dia ada ras taknak balik. Sebab terlampau seronok. Antara 21, 22, 23, 24, aku paling muda. Seronok sbb diorg tau nilai berkawan. Tak berkira langsung. Yg 21 dgn 24 kenal masa praktikal. Sama sama masa dekat ed kajang dulu. Doktor pun the best. Mula mula mungkin aku lambat sikit. Tapi alhamdulillah tak sampai sebulan lg aku dah boleh duduk semua tempat. Haha! Part dispensary paling menarik walaupun farmakologi aku masa study dulu cukup cukup makan. Sebba nama ubat pelik pelik. Nak kena ingat semua jenis penyakit mcm mana dia blh jadi punca dia, risiko dia definisi sekali dgn ubat mmg aku tak sehebat org lain nak ingat hahaha! Ubat ubat mmg aku takkan hafal generic name. Just ingat trade name je. Setakat pcm piriton maxolon ors tu petik jari jo. Ni yg metformin, mmt, trachisan, amt, duphaston mmg rebus nota pun takkan ingat kan haha.

Cuu : Jangan lambat lambatkan solat, tak baik.

Ibu: Jangan amalkan air tin, tak elok. Lagi lagi nescafe.

Saidah:  Kalau takde duit bagi tau cepat tau.

Abg: Kau kalau teringin nak makan ke barang tak cukup ke masa sabtu ahad aku ada kelas kat sana inform laa. Boleh aku belikan tau.

Fyka: Duit cukup lagi tak? Kalau tak cukup aku bank in kan.

Nana: Kau ni kan duduk tu biar elok sikit satgi jatuh sia sia je.

Ira: Kau ni cakap lepas lah ramai ke kawan kau.

Cuma aku pelik ada lagi jenis pemikiran kolot. Mementingkan pangkat. Culture shock. Kampung sangat pemikiran. Aku kalau pegi rumah org yg ada 'pembantu rumah' pun aku reti basuh pinggan sendiri lah. 

Lepas ni aku nak jd mcm kakak. Sebab kakak dah terlalu serik sebab tu dia jd mcm tu. Benci dia walaupun org tu dah okay pun dia still tak terpedaya. Aku nak jd mcm tu. Sebab takut nanti aku yg menyesal. Konon lah kita fikir dah okay dah berubah. Dan utk yg kesekian kali sendiri jugak yg sakit hati. Guna kan kepentingan bila perlu. Cukup. Aku dah serik. Punya lah all out haritu tapi alih alih tak disambut. Its okay, salah sendiri jugak sbb mengharap. Kesian dekat ibu sebab selalu terkena. Aku nak ikut cakap abg, ni last. Lepas ni serik serik lah. Tu janji aku, insyallah!

Berminggu minggu kat sini masuk scroll gambar yg sama. Masih terfikir perkara yg sama. 'Berat' tu aku sorg yg rasa. Tak tau kenapa. Padahal sendiri mengaku dah tak fikir. Dah malas nak fikir tapi makin malas makin terfikir. Tak blh hilang dari kotak pemikiran ni. Sebab terlaly lalu lalu mengharap jadi. Sebab terlalu bg harapan. Mungkin sbb rasa ss. Bila terfikir pulse rate blg tinggi. Palpitation laju semacam. Pertukaran darah kat paru paru pun boleh rasa dioksigenkan. Tuhan je lah yg tahu. Aku tak tau nak buat cara apa lagi. Aku taknak fade up. Tapi aku dah mengalah. Cuma bg aku, hidup bukan utk satu kepentingan je. Banyak lg kejayaan aku yg perlu aku perolehi. Harap nya satu hari nanti masa aku dah betul betul lupa, aku takkan jumpa benda yg blh aku ingat balik. Sebab benda yg negatif ni bukan senang kita nak lupa. Sebab bertahun. Dari aku sekolah rendah. Benda yg aku mengharap.