background

Monday 28 September 2015

Jauh

Sejak 2, 3 tahun ni setiap kali raya macam hambar. Tak kira lah raya puasa dgn raya korban sama je. Dah tak rasa feel raya. Lagi lah bila semua cousin balik beraya kampung memasing. Lagi lah bila nak buat kenduri so semua busy 5inggal lah kami. Nak raya kat ipoh, hmm mmg dari kecik tak biasa raya kat tempat lain selain kl. Raya first lah, sbb mmg kampun kitorg kat sini sejak azali haha. So raya kedua baru nak ke ipoh membusy kan diri utk persiapan segala galanya.

Seronok bila sekali sekala berkumpul. Sebab tak selalu mcm ni. Ingat senang ke nak duduk sembang borak bergambar mcm ni walaupun ada ikatan persaudaraan. Kalau takde wedding mcm ni mmg takde makna, walaupun raya. 2 malam kat sana aku punya runny nose teruk gila. Sampai bersing tak berenti. Dengan sakit belakang nya. Tak tahu lah sbb tak cukup tidur ke sejuk ke atau pun penat. Sbb sepanjang persediaan sepanjang wedding mmg susah nak intai phone. Bila penat dia jadi macam breakfast nasi lunch nasi dinner nasi. Takut second interview atm tak lepas part bmi je! Hahaha. Seronok dia sampai bila kau tengah tidur sbb penat buat keje, orang kejut ajak bergambar pun rasa macam ' jom jom jap nak pakai tudung'. Sanggup. Tak sangka dalam sibuk membusy kan diri rupanya ada benda yg sama penting untuk aku. Ya penting. Sama hari sama tarikh dan mungkin sama sama haha. Tipu kalau tak rasa apa. Hmm tipu. Double 'H' double 'B'.
Ya sudah sudah lah! Haha

Pegi sana cuma keluar duit minyak dan duit tol sahaja. Makan tempat tinggal semua dah disediakan. Adat berwedding lah kan sempit sempit. Tapi untuk aku, itu dah lebih daripada cukup. Wajib untuk kita bersyukur. Lagi lah kalau yg tak keluar duit minyak dan tol. Sampai baju ada org belikan. Tu lagi wajibulghunaah kena syukur. Tapi dunia sekarang kalau masih ada lagi yg tak tau bersyukur. Hmm sama sama lahkita doa lembutkan hati mereka. Air yang dicincang mmg takkan putus. So sama sama lah kita merapatkan silaturrahi. Tak mintak banyak cuma hormat sesama sendiri. 

Tak pernah bertegur. Tak rapat. Tapi kalau kau tegur aku cara baik, takde alasan untuk aku tak balas cara baik jugak. Walaupun kita pernah bergaduh sampai rasa nak bunuh. Walaupun tak pernah jumpa. Walaupun sama sama pernah salah faham. Sbb ikatan yg terjalin takkan putus walau kita tak terima sekalipun. Aku boleh jadi profesional.kalau kau nak. Tapi kalau kaumasuk pun tak salam aku yg ada depan pintu, jgn tanya knp tak penah baik. Be profesional lah. Bukannya tak pernah kena. Aku dah lali, tapi aku pun tau manusia tak blh tolak tetima maaf.

Hmm rasa mcm nak patah balik kat ipoh. Walaupun mcm mcm jadi. Sampai rasa kalau aku ada kat tempat kau, pinggan nasi yg aku tgh makan tu aku lempar kat dia. Sampai rasa taknak hari isnin sbb isnin dah kena pegi nilai. Nak rasa ada kat ipoh lagi. Nak rasa buat keje sampai tidur 4 pagi. Nak rasa lagi rewang walaupun penat tahap giga tapi tak rasa sbb happy. Sbb buat reramai. Tapi harini dah sampai nilai hmm. Kenapa kat nilai. Hmm sbb saje nak lari jauh jauh. Nak kosongkan hati yg penat, terlalu penat. Bertahun tahun. Tapi bukan sbb ego. Ni sbb takdir. Dan sbb tu jugak.aku tak bertindak untuk menghalang atau memaksa. Sbb aku percaya sebaik baik perancangan ialah perancanyan Nya. Aku yg pilih. Takpe sbb keputusan ni pun mmg aku yg buat dari dulu. Aku yg tipu sebenarnya. Cakap lah apa nak cakap, aku dah penat. Dan aku kalau penat aku gak.pilih untuk menangis. Tapi aku pilih untuk lari jauh. Insyallah aku doakan yang baik baik.